Dawny Plac Targowy, dzisiaj miejsce tętniące życiem przez całą dobę

Rynek Starego Miasta (Staroměstské náměsti)

Główny plac miasta, który powstał w XI wieku jako Wielki Plac (Velké Námesti). Obecną nazwę otrzymał dopiero w 1985 roku. Ponieważ rynek był najbardziej reprezentacyjnym miejscem Pragi, wokół niego do końca XIII wieku powstały liczne bogate domy mieszczańskie, w których zamieszkali kupcy, bankierzy i handlarze z kopalni srebra z Kutnej Hory, czyli najbardziej majętni mieszkańcy. Prócz codziennego handlu, rynek był także miejscem kaźni przestępców i złodziei, których przywiązywano do pręgierza i pozwalano by przed egzekucją tłum mógł obrzucić ich kamieniami lub jajkami. Można było także oglądać rycerskie turnieje i podziwiać królów podczas uroczystych koronacji.

Najbardziej spektakularna egzekucja odbyła się 21 kwietnia 1621 roku w czasie krwawej wojny trzydziestoletniej, kiedy czeski gubernator skazał na śmierć 27 protestanckich przywódców. Nad ranem zamkowe działa wezwały mieszkańców na staromiejski plac, by mogli zobaczyć jak katowski miecz ścina głowy dwudziestu czterech szlachciców i rycerzy. Pozostałe trzy osoby, które nie były szlachetnie urodzone, powieszono. O tym tragicznym wydarzeniu przypomina 27 białych krzyży widniejących na płycie po wschodniej stronie Ratusza Staromiejskiego.

Ratusz Staromiejski (Staroměstská radnice)

Ogromny gotycki gmach w zachodniej części rynku powstał z połączenia istniejącej już kamienicy, do której dobudowano wieże i kaplicę. Zgodę na budowę, po długich staraniach mieszczan, dekretem nadał w 1338 roku król Jan Luksemburczyk. Obecnie w Ratuszu odbywają się śluby cywilne. Organizowane są także wystawy miejscowych artystów. Wysoką na 66 metrów dzwonnicę zbudowano w 1364 roku. W 1381 roku wzniesiono miejską kaplicę z charakterystycznym oknem wykuszowym. W XIX wieku od wschodu dostawiono skrzydło w stylu neogotyckim, które zniszczyło niemieckie bombardowanie w 1945 roku.

Południk

W podziękowaniu za uratowanie od szwedzkiej inwazji w XVII wieku, postawiono Słup Mariański z figurą Marii Panny na szczycie. Pomnik autorstwa Bendli powstał na polecenie Ferdynanda II. W słoneczne dni jego cień wyznaczał tak zwany praski południk, według którego mierzono czas. Słup powalił tłum w 1918 roku, gdyż zbyt mocno kojarzył im się z panowaniem Habsburgów. Inicjatorem „obalenia” kolumny był czeski pisarz Frant Sauer. Niektóre z ocalałych fragmentów można obejrzeć w Lapidarium Muzeum Narodowego. Dzisiaj widnieje tam złota linia wraz z informacyjną tablicą. O kolumnie informuje wmurowany w ziemię długie granitowe pasmo z dwujęzycznym (po czesku i łacinie) napisem; „Południk, według którego określano w przeszłości czas praski”. Po upadku komunizmu postanowiono przywrócić kolumnę w pierwotnym kształcie- wmurowano w bruk tablicę głoszącą w czterech językach; „W tym miejscu stała i znowu stanie kolumna Marii Panny” oraz wykonano replikę figury Madonny, która stoik przy południowym wejściu do kościoła Panny Marii przed Tyńcem. Jednak na pomyśle się skończyło, a z tablicy zniknęły słowa „I znowu stanie...”